Bayaw Kailangan Kita

Habang magkatabi sa pagkakasandal ang aming mga katawan, marahan kong hinawakan ang kamay niya at sya ay tinitigan. Iniwas ang kamay nya sa akin at itinupi ang dalawang tuhod at pinagsalukip ang dalawang bisig nya payakap sa tuhod. Kinabahan na naman ako. Ipinatong ang baba nya sa tuhod nya at animo’y nakatingin sa malayo. Matagal na namang katahimikan habang patuloy ang impit nyang hikbi. Nagpahid sya ng luha at nagsalita.

“Nakuha mo na ako, nangyari na ang gusto mong mangyari, wala na akong maipagmamalaki sayo. Kasalanan ko rin, nagbigay ako, kasalan ko Jing.” Malungkot na sabi ni ate.

“Ate alam kong kasalanan ko ang lahat. Hindi mo dapat sisihin ang sarili mo. Gawin mo kung ano ang gusto mong gawin kung yon ang paraan para makabawi ako sayo, para mapanagutan ko ang nagawa ko sayo. Ate, mula ng makita kita sa airport di na mawala sa isip ko ang maamo mong mukha…. Ang maganda at mabango mong katawan… ang kabaitan mo…. Kaya nawala ako sa sarili ko at nagawa ko to sa’yo…. Pero ate hindi nawawala ang pag-galang ko sayo. Sa katunayan, mahal kita tulad ng pagmamahal ko sa aking asawa. Kung alam mo lang, nasa Pilipinas pa lang tayo ay may nakatago na kong pagtangi at pagnanasa sayo.”

Nasabi ko kay ate Mae na mahal ko sya upang kahit papaano’y mapawi ko ang guilty feeling na nararamdaman ko.

Ng marinig iyon ni ate Mae ay bigla syang lumingon sa akin. Waring binabasa ang aking isip kung totoo o hindi ang mga sinasabi ko. Tinitigan nya ang aking mga mata.

“Jing, nangyari na to. Nagkasala na tayo sa kapatid ko. Nagkasala ka na sa asawa mo. Sana hanggang dito na lang. Ayokong maging ugat ito ng di nyo pagkakaunawaan mag-asawa. Mahal ko si Jen at ayokong saktan ang kanyang kalooban”.

Katahimikan. Humawak sya sa aking kamay at muling nagsalita.

“Tulungan mo ko na sana hindi na ulit mangyari ito. Ayoko ng gulo, ayokong ito ang makakasira sa ating pamilya.”

“Ate, ayokong mangako. Di ko kayang ipangako na hindi na mauulit ito. Kailangan kita ate.” Sinasabi ko yon habang ako ay nakayuko at hiyang hiya sa hipag ko.

“Jing….” Mahabang sambit ni ate.

“Kailangan din kita. Kailangan ka ng katawan ko. Subalit natatakot ako. Please unawain mo ko. Tulungan mo ko na umiwas sa tukso pleaseeee…”

Nabuhayan ako ng loob sa nasabi ni hipag na kailangan din nya ako ngunit pinag-isipan ko ang sinabi nyang tulungan ko syang makaiwas sa ganoong sitwasyon. Hindi ko alam kung ano ang aking isasagot.

Marahang tumayo si ate, kinuha ang bikini at isinuot. Inabot ang bra ngunit di na nya ibinalik. Kinuha ang kanyang robe, tumayo at ibinalot sa kanyang magandang katwan. Wala akong magawa, di ako kumikilos, pinagmamasadan lang si ate habang papalabas ng kitchen at papasok sa common toilet. Isinara ang pinto ng toilet, narinig ko ang pag-lock. Naiwan akong tulala, ilang sandali rin ang lumipas bago ko isinuot muli ang aking trunk. Tiniklop ang basang basang towel, tumayo at kumuha ng basahan upang linisin ang malalagkit na bagay sa sahig na dulot ng aming pagniniig ni ate. Habang nililinis ko ang mga patak ng aming mga katas ay di naiwasang tumigas na naman ang ari ko. Binilisan ko ang paglinis at pumasok na sa aming kwarto upang maligo.

Matapos mag-shower ay nagbukas ako ng pc upang makinig ng music. Nakarinig ako ng ingay mula sa kitchen, alam kong si ate iyon at naghahanda ng aming tanghalian. Ika-11 na ng umaga ng mga oras na yon. Gustuhin ko mang lumabas upang manood ng TV ay di ko magawa dahil nahihiya ako kay ate Mae. Humiga ako subalit di pa rin mapakali. Takot at hiya kay ate Mae at kay Jen ang nararamdaman ko. Gusto kong kausapin si ate ngunit atubili pa rin akong lumabas.

Makalipas ang mahigit 20 minutong pagiisip ay napilitan din akong lumabas dahil tuyo na sa uhaw ang aking lalamunan. Nakita kong abala sa kusina si hipag. Napakaganda niya sa suot na pink sando at pang-ibabang anino’y palda pag nakaharap at short naman pagnakatalikod. Medyo may kaiklian iyon na nakapagpalabas ng bilugan nyang hita.

Nagbukas ako ng ref at kumuha ng pitsel. Lumapit sa pingganan at umabot ng baso. Alam nyang naroon ako subalit wala kaming imikan. Napansin kong maayos na ang hitsura nya. Ayaw pa ring tumingin sa akin kahit alam kong alam nyang tinititigan ko sya. May guilt akong naramdaman kung kaya’t ako na ang nagbukas ng usapan.

“Ate, napagisip-isip kong mali talaga ang nagawa ko sayo. ‘Te guilting guilty ako kung alam mo lang. Di ako mapakali, nahihiya ako sayo, natatakot ako kay Jen na baka malaman nya to. Di ko alam kung anong mangyayari once na malaman ito ng asawa ko. Di ko alam kung pano mo ko mapapatawad.” Sa wakas nasabi ko rin yung totoong nararamdaman ko.