Bayaw Kailangan Kita

Lumipas ang maraming araw na hindi na ganon kainit ang pakikitungo sa akin ni hipag kapag kaming 2 lang sa bahay. Subalit kapag naroon si Jen ay bumabalik ang aming masayang pagbibiruan. Nais lang siguro ni ate na ipakita sa aking asawa na walang anumang namagitan sa amin. Dalawang linggo na ang nakaraan mula ng dumating si ate Mae bago nagkaroon ng permanenteng trabaho. Bihira na kaming magkita dahil na rin sa aking schedule. Hindi na muling nasundan ang aming pagtatalik matapos ang huli sa salas.

Isang araw makalipas ang isang buwan na naging normal ang buhay ko sa piling ng aking asawa, mga anak at ni ate Mae, umuwing malungkot si hipag at itsurang kaiiyak lamang. Kasunod nya pagpasok sa aming unit si Jen. Alas dos pa lang ng hapon noon kung kayat labis akong nagtaka. May dumating na balita kay ate Mae na si Von, ang kanyang asawa ay pumanaw na. Napatay sa isang enkwentro sa pagitan ng mga pulis at drug syndicate. Pagpasok sa kwarto ng mga bata ay dagliang nag-empake si ate upang umuwi ng Pinas. Inaalo naman siya ni Jen. Umuwi sa Pilipinas si hipag ng araw din na yon. Hindi na namin nakuhang pumunta sa burol dahil una, ayaw ni Jen, pangalawa, walang maiiwan sa mga bata at masisira lamang ang pag-aaral ng 2. Hindi rin kasi kasundo ni Jen ang kanyang bayaw. Lalo naman ako.

2 weeks lang ang lumipas at nakabalik agad si ate. Ako lang ang sumundo sa airport ng umagang iyon dahil may pasok si Jen. Di mababakasan ng kalungkutan ang kanyang itsura kumpara ng araw na siya ay umalis. Balik na naman ang ganda ng kanyang mukha at medyo may sigla na naman. Habang daan ay nagkwento sya ng tanungin ko kung bakit parang iba yata ang aura nya ngayon at di bakas ang kalungkutan. Nasabi nyang parang lumuwag na rin ang kanyang dibdib at pumanaw na si Von. Hindi pala maganda ang treatment ni Von kay nanay Bing2 at Maricar bago namatay ito. Madalas daw silang bulyawan ay minsan ay tinutukan pa ng baril si Nanay. Kung kayat ng pumanaw si Von ay naging maaliwalas ang itsura ni nanay at ni Maricar. Bagay na ikinasiya na rin ni ate Mae. Yon pala ang dahilan kung bakit di sya nakaramdam ng labis na kalungkutan sa kanyang paguwi. Isa ring malaking kapahiyaan sa kanilang pamilya ang nangyari subalit ngayon, ang lahat ay bumalik na sa normal.

Natuwa naman ako sa kanyang balita kung kaya’t nahawakan ko sya sa kamay. Agad niyang inalis ang pagkakahawak ko. Tinigasan man sa saglit na pagkahawak kay hipag ay madali rin nahupa ng tabigin nya ang aking mga kamay. Di na ako nagpilit, nanatiling tahimik habang binabagtas ang daan patungo sa aming lugar.

Tumawag agad si ate kay Jen ng makarating kami sa bahay upang ipaalam na naroon na sya. Saglit lang silang nag-usap. Habang nagbibihis si hipag ay naghain naman ako ng aming makakain. Habang kami ay kumakain ay walang usapang namagitan sa amin na labis kong ikinabahala. Ng malapit na kaming matapos ay ako na ang nagbukas ng usapan.

“Ate may galit ka pa ba sa akin?” tanong ko.

Umiling lang sya at nagsabing nakokonsensya lamang sya sa kasalanang nagawa sa kanyang mabait na kapatid. Tinitigan ko sya at tingin ko ay sincere naman sa kanyang sinasabi. Di ako makapag salita, di ko alam kung ano ang aking sasabihin. Ayokong sang-ayunan sya dahil siguradong di ko na ulit sya matitikman. Tumayo siya upang ligpitin na ang aming pinagkainan. Tahimik na tumuloy sa kitchen at nagsimulang maghugas ng plato. Tumayo ako sa kanyang likuran at nakiramdam, walang salitang namutawi sa aking mga bibig. Ilang sandali pa, siya na ang unang nagsalita. Sinabi nyang kaya sya umiiwas sa akin ay dahil natatakot syang lumalim ang kanyang nararamdaman sa akin. Nabigla ako, may pagtingin din pala sa akin si hipag at sa kanyang bibig pa nanggaling. Di ko alam kung pagtingin na gawa ng pananabik sa sex o talagang napamahal na ko sa kanya. Kinatatakutan daw nya na magiging ugat iyon ng di namin pagkakaunawaan mag-asawa, at nila ni Jen bilang magkapatid. Nagkalakas ako ng loob ng marinig ko iyon. Lumapit ako sa kanya at hinawakan sa magkabilang balikat habang nakatalikod sa akin. Hindi sya tumutol. Nakiramdaman.

“Ate, mula ng may mangyari sa atin, di na kita makalimutan. Nagi-guilty ako pag nagse-sex kami ni Jen na ikaw naman ang iniisip ko.” Di siya umiimik. Tinuloy ko ang paghawak.

“’Te napamahal ka na rin sa akin, kung maaari lang, ako na lang ang mag-aalaga sayo. Kung pwede lang dalawa kayo ni Jen sa buhay ko.” Nagbanlaw sya ng kamay at humarap sa akin.

“Napaka-imposible ng iniisip mo Jing”. Sinabi nya yon habang paharap sa akin. Ng tuluyan na syang nakaharap ay agad ko siyang dinampian ng halik sa labi, umiwas na naman, naalala ko yung unang pagkakataon na halikan ko sya. Ganon na ganon ang tagpo. Nagpumulit ako, nanlaban si hipag, naging mapusok ako dala ng init na nararamdaman kay ate Mae. Idiniin ko ang aking matigas na ari sa kanyang puson, kumiskis. Pilit syang kumakalas at alam kong galit na. Bigla, isang malakas na sampal ang lumapat sa aking pisngi. Ramdam ko ang pamamanhid. Bigla akong kumalas sa pagkaka-yakap sa kanya. Nakaramdam ng kaba. Kita ko rin ang pagkabigla sa kanyang itsura. Lumayo ako at medyo napaluha sa sakit, naiwan syang tulala.