Gimikero

Walang ano man, Bran. Sige suot mo na ‘yan. Medyo asiwa pa siyang hubarin ang basa niyang damit dahil kaharap niya si Mae. Ngunit naisip niya na parang ok lang sa dalaga kaya dali-dali niyang hinubad ang kanyang pang-itaas. Nagwo-workout ka ba? narinig niya kay Mae. Hindi, sagot niya habang sinusuot ang damit na bigay ng dalaga. Bakit? Ganda kasi ng katawan mo, tila nahihiyang tugon ni Mae. Ngek! napangiti siya sa sinabi ng dalaga, hindi naman ah, payat ko nga eh.

Payat na malaman siguro puwede pa. He he he. Napatawa na rin ang dalaga. Palihim niya itong tinignan. Ang ganda m talaga, Mae, sa isip niya. Ay oo nga pala, sambit ni Mae, doon ka na matulog sa isang room sa itaas. Hindi naman kasi nagagamit ‘yon. Naku, wag na, Mae. Nakakahiya naman. Dito na lang ako sa sofa.

Ano ka ba, pagtutol ng dalag, mas maganda don sa taas. Wag ka na mahiya. Haay, sige na nga. Salamat, Mae, ha. Walang ano man, Bran. Sige akyat na tayo. Tinulungan niya si Mae sa pag-ayos sa tutulugan niyang silid. Dati iyong silid ng nanay ng dalaga, na kasalukuyang nagtatrabaho sa London.

Malaki ang kama, kasyang-kasya ang tatlong tao. Sa tabi niyon ay isang table drawer at sa ibabaw nito ay ang family picture nina Mae. Kita niya na maganda din ang ate ng dalaga na nagtatrabaho sa Cebu. Matapos silang mag-ayos ay nagkuwentohan muna sila. Habang patuloy ang kanilang kwentuhan ay hindi niya maiwasang pagnakawan ng tingin si Mae. Nabighani talaga siya ng kagandahan at kaseksihan nga dalaga.

Nakilala niya ito sa isang grand eyeball mga ilang buwan na rin ang nakakaraan. Simula noon ay naging magkaibigan silang dalawa. Naisip na niya minsan na ligawan ang dalaga dahil ilang buwan na rin itong walang boyfriend, ngunit hindi niya magawa dahil natatakot siyang baka umiba ang magandang pakikitungo nito sa kanya.

Palagi niyang sinasabi sa sarili na darating din ang tamang pagkakataon, iyan ay kung hindi siya maunahan ng iba. Kaya dinadaan na lang muna niya sa pamamasyal at sa pakain-kain sa labas para hindi mahalata ni Mae. Madalas din niyang sinusundo sa school ang dalaga at inihahatid sa bahay nito.

Minsan ay hindi muna sila umuuwi at sa halip ay namamasyal muna sila sa mall. Iniisip din niyang parang nakakatandang kapatid na lalaki lamang ang tingin sa kanya ni Mae. Sa edad na 22 ay mas matanda siya sa dalaga ng tatlong taon. Nagtatrabaho na siya samantalang si Mae ay nasa ikatlong taon pa lamang sa kolehiyo. Hindi ka ba nahihirapan sa course mo? aniya.

Hindi naman masyado, sagot ng dalaga. Kapag naka-graduate ka ibo-blowout kita. He he he. Talaga? Promise? Promise. Sabi mo ‘yan ha? Bait mo talaga, Bran. bandang 12:37 ng hatinggabi nang iwanan siya ni Mae. Dumungaw siya sa labas.

Tikatik pa rin ang ulan, ito’y umaanggi sa salamin ng nakapinid na bintana at kumakalansing sa bubungan. Hinubad niya ang kanyang shirt at isinabit sa kalapit na silya. Sanay kasi siyang matulog na walang suot na pang-itaas, maliban na lamang kung sobrang lamig ng panahon. Pinatay niya ang ilaw at sumoksok sa ilalim ng kumot.

NASA kalagitnaan siya ng isang panaginip nang siya’y maalimpungatan. Meron yatang tumabi sa kanya dahil bahagyang umalog ang kama. Pagdilat niya ay nakakasilaw na liwanag ng nakabukas na ilaw sa kisame ang sumalubong sa kanyang mga mata. Maagap niyang kinusot ang mga ito at ibinaling ang kanyang tingin sa tumabi sa kanya.

Ang magandang mukha ni Mae ang tumambad sa kanya. Nakatagilid ito paharap sa kanya, balt ng kumt ang ibabang bahagi ng katawan. Nagkatinginan sila. May kung anong bahid ng takt sa mukha ni Mae. Iniangat niya ang kanyang katawan, nakatukod ang kaliwang siko sa kama. O, Mae, sambit niya, ano’ng problema? Pwede ba dito na ‘ko matulog? anas ng dalaga. Bakit, ano ba’ng nangyari? usisa niya. Binangungot ako, sagot ni Mae, nakakatakot.

Nahawakan niya ang kamay ng dalaga, ang palad ay basa ng malamig na pawis. Wag kang mag-alala, sabi niya, nandito lang ako, Mae. Salamat, balik ng dalaga. Ang bait mo sa ‘kin. Nanatili silang nakatitig sa isa’t-isa. Sa labas ay patuloy ang tikatik ng ulan.

Napansin niya na bakat na bakat ang dibdib ni Mae sa suot nitong T-shirt, walang bra ang dalaga. Uminit ang katawan niya, kumislot si Manoy. Naalala niyang wala pala siyang pang-itaas. Napatingin si Mae sa katawan niya. Naramdaman niyang tila uminit ang kamay ng dalaga at tila lumalalim ang paghinga nito. Muli silang nagkatitigan.

Kay ganda niya talaga, sa isip niya. Ang ganda mo talaga, Mae, anas niya. Bran… ang tanging tugon ng dalaga na tila nag-blush sa sinabi niya. Ang ganda ganda mo. Kaw din, ang gwapo mo. Painit nang painit ang kanyang katawan. Sa palagay niya’y ganoon din ang nararamdaman ni Mae.

Tila kaysarap ang rosas na mga labi ng dalaga. Nakakatukso. May nagtutunggali sa kanyang isipan, sa kanyang kalooban. Ngayon na ang pagkakataon! Halikan mo! Hindi! Halikan mo! Huwag! Sige na! Pero paano kung…? Halikan mo! Bahala na! Lumapat ang kanyang labi sa malambt na labi ni Mae, inaasahang itutulak at sasampalin siya ng dalaga. Ngunit wala siyang naramdamang pagtutol mula kay Mae, sa halip ay gumanti pa ito ng halik. Kaytamis ng mga labi ni Mae at dinig na dinig niya ang impit na ungol ng dalaga. Naglaban ang kanilang mga dila at sila’y nagsipsipan ng laway. Parang uhaw na uhaw silang dalawa. Ang tung ng kanilang nagtutunggaling mga labi ay dinig na dinig niya.