Sabik Sa Kama
Nagbihis na si Richard ng work shoes na usually pinapagamit sa mga Electronics company. Hindi niya ininda na sa kabila ng matangkad siyang tao, yung lowest shoelocker ang na-assign sa kanya. Hinidi rin niya nahalata na at that time, hindi inaalis noong receptionist yung titig sa kanya, lalo na sa pagyuko niya, nakatitig sa puwet niya habang nakadekwatro at kumukuyakoy yung receptionist sa chair.
Hindi na nagpalipas yung receptionist at tumayo at lumapit kay Richard.
“Sir, can I help you?” tanong niya habang papayuko para mag-assist.
“A, ok lang, medyo napatapat lang na sa pinakaibaba yung napunta sa kin,” Naka-smile na sagot ni Richard. Ngayon lang niya na-notice yung face nung receptionist. Isang maliit na maputing babae na bilugan ang mga hita at bewang. “Ano nga palang pangalan mo?”
“Cheryl po,” Sagot nung receptionist. “First day niyo sir?” Tanong niya. Tumango si Richard na nakangiti pa rin dahil napuna niyang medyo nakabukas yung blazer nung receptionist, siguro bumukas nung yumuko kanina. Sumisilip tuloy yung pulang lace ng bustier bra nung receptionist. Medyo siguro nakahalata ito kaya pasimpleng inunat niya ang suot na blazer upang maitagong muli ang lace. Ngunit sa paggawa nito, humapit yung damit niya at humubog ang korte ng tayung-tayong dibdib nito.
Dahil parang napahiya, nagpaalam yung receptionist ng isang “Sige sir, have a good day!” at tsaka bumalik sa upuan sa likod ng front desk. Dumekwatro muli at kumuyakoy ang kanang paa, habang nakatitig pa rin kay Richard habang paakyat na sa opisina.
Pagdating sa opisina Richard went straight sa HR department para ma-endorse na siya sa boss niya and magiging staff. “Hi Arlene!” Ang bati niya sa nakaupong babae. Nakilala niya si Arlene dahil ito ang unang nag-interview sa kanya noong nag-aaply pa lang siya.
“Good morning sir, saglit lang po ha, send ko lang ‘tong e-mail,” Ang sabi niya habang hindi inaalis ang mata sa computer monitor at panay pag-type sa keyboard. Una pa man ay bumilib na siya kay Arlene. Bagaman staff lamang ito, halatang sobrang sipag nito sa trabaho. Katunayan, wala pang alas-otso noon at mukhang subsob na sa ginagawa, nakalabas na lahat ng folder at mukhang kanina pa sa e-mail. “Yes sir, kumusta po, na-traffic po ba kayo?”
“A, hindi naman, medyo mahal nga lang ang toll fee ngayon,” Sagot ni Richard. Patayo na si Arlene at binibitbit na nito ang mga folder sa lamesa at isusuot ang blazer. Hindi kagandahan si Arlene at medyo chubby, pero cute ito at smart-looking. First impression ni Richard of her would be someone who could make it to the top based on ablity. Seryoso ito sa trabaho ngunit hindi naman suplada kaya bagay na bagay ito sa HR; strict yet can deal with people well.
Malaking bulas si Arlene, 24 years old, 5’5”, shoulder-length hair, morena and medium build, parang si Kirstie Alley. Nakasuot si Arlene ng light brown slacks at medium grey na blouse; generic office wear matched with their company-issued blazer. Dahil chubby siya, medyo malaki than normal yung boobs ni Arlene. Habang sinusuot niya yung blazer medyo bumuka yung front nung blouse niya, kaya nakita tuloy ni Richard yung pisngi nung right boob niya and yung light brown na bra na suot ni Arlene.
“Let’s go sir,” Yaya ni Arlene as they proceeded sa Production area where he would be assigned. Nanguna si Arlene and si Richard, di maiwasang mapatutok ng tingin sa butt ni Arlene. Malaki yung butt ni Arlene although proportional naman sa body niya, dahil nga relatively bigger yung build niya. Dahil siguro matagal nang nakaupo si Arlene, kinakain nung pwet niya yung panty and slacks na suot niya. Bakat tuloy yung pantyline ni Arlene, and kita niya na nakalihis yung left side nung panty ni Arlene dahil nga kinain nung butt niya sa laki. Naalala tuloy ni Richard yung theory niya dati: usually yung mga office girls, mas manipis yung likuran ng pants or skirt kasi palaging nakaupo, kaya siguro madalas bakat ang pantyline nila.
“Sir, ako po ang head ng Christmas party committee natin this year, would you be interested in helping out?” sabi ni Arlene habang pababa sila ng stairs.
Naisip ni Richard na good impression kung tutulong siya so sabi niya, “Sure, it would be a great way para ma-meet yung other officemates natin,”
Narating na nila yung production office, and went to the third of the four center cubicles. Directly reporting sa expat si Richard, so upon reaching yung desk, nag-bow pa si Arlene sa nakaupong foreigner at pinakilala si Richard. “Sir, I would like to endorse Mr. Richard Lagro, your new supervisor for our new LPTT line,”
Nag-bow agad si Richard at kinamayan ang bago niyang amo. “Hello Mr. Yu, it is an honor to be working for you,” ang bati ni Richard habang nag-bow din ang amo niya at kumamay. Nakilala na niya ang kanyang amo dahil isa ito sa mga nag-panel interview sa kanya bago siya tuluyang ma-hire.
“So, welcome, I hope you can make a good contribution to this company,” sabi ng amo.
“Sir, I’ll leave you for a while, I’ll come back after lunch so I can introduce Mr. Lagro to the other key persons in our company,” Paalam ni Arlene na nagtungo sa kabilang cubicle.
Bumalik ang amo niya sa silya at tumawag sa telepono. Pagkatapos makipagusap ay ibinaba at sinabi kay Richard, “So, as you know you will be handling our new assembly line, and I have some news for you; I don’t know if it would be bad or good,” Tumango si Richard and remained silent, hindi kasi niya alam kung anong ibig sabihin ng amo. “Supposedly, we start receiving machines two days from now, but there is problem with supplier and it will be delayed to first week of December. It means you have nothing to do for almost two weeks,”
Hindi alam ni Richard kung matutuwa siya o kakabahan dahil baka mapauwi siya sa bahay dahil dito. “So, since you have nothing to do, I will have a special project for you until end of November. You will be heading the annual inventory check for our group. Is that ok with you?”
Walang magagawa si Richard. Sa totoo lang, hindi pa siya nakakaranas ng ganoong trabaho sa kadahilanang ang gumagawa ng ganun sa dati niyang work ay ang mga taga-warehouse lang at mga Auditor.
“Ok sir, I can do it,” Confident na sagot ni Richard.
“Ok, now we have a meeting, let’s go so you can meet the others,”
Pumunta sila sa katapat na row ng tables. “Call meeting,” Sabi ng amo niya sa kaisa-isang babae sa grupo, mukhang ito yung secretary nila. Isang skinny girl na maputla ang skin, as in parang patay. Ok yung face, parang si Rufa Mae pero pinakitid yung mukha tapos maliit yung boobs tsaka balakang. Nauna silang dalawa nung amo niya sa meeting room nila, and umupo yung amo niya sa head nung table. Pinaupo siya sa kanang silya and hinanda nung amo niya yung notebook.
Isa-isang umupo ang mga ka-grupo ni Richard. Pagkaupo ng lahat ay pumwesto ang secretary sa kaliwa ng amo, katapat ni Richard.
“Good morning. I hope everyone had good rest in weekend. Before we start, I would like to introduce Richard Raggh…” Parang nautal yung amo niya, dahil hindi sanay bigkasin ang kanyang surname.
“Lagro, sir,” Salo ni Richard.
“Yes,” At sinimulan ng amo niyang isa-isang ipakilala ang apat na nasa loob ng meeting room.
Unang ipinakilala ang nasa kanan niya, si Clyde, supervisor ng GPRO Primary Line. Siya ang pinakamatanda sa grupo at matagal na sa kompanya. May asawa na ito at 3 anak.
Sumunod ay si Ger, nasa kabilang dulo ng mesa. Isa rin itong supervisor sa production na hawak ang SRL-1200 line. Ito ang pinakamalaki at pinakamahabang linya, ito rin ang pinakakomplikadong produkto sa grupo nila. It’s essentially the moneymaker of the company, paliwanag ng amo, making up to 40% of volume and 50% of profits. Medyo may ere ng bahagya ang dating ni Ger kahit hindi umiimik. Siya rin ang tumatayong second-in-line sa amo nilang expat kahit mas matanda at mas matagal si Clyde dahil nga sa laki ng hawak niya.
Huling pinakilala si Eric, na nasa kabilang side ng mesa katabi ng secretary. Isang taon pa lang ito sa trabaho at isang taon lang ang tanda kay Richard. Jr. Supervisor pa lang si Eric at hawak niya ang QA ng kanilang grupo. Pagpapakilala ay ito lang ang tumayo at kumamay kay Richard.
Huling pinakilala si Carmi, ang secretary nga. Isang matipid na “Hi sir, welcome” ang bati nito. Matipid ang ngiti nito, pero hindi yung supladang dating, pero yung magkahalong nahihiya at natatakot. Matagal na rin sa company si Carmi at nagsimula ito bilang contractual na assistant hanggang sa na-absorb ng company. Pagkabati kay Richard, hindi na ito muling umangat ng tingin at nakatutok na lang sa notepad kung saan handa nang magtake-down ng minutes.
Naintriga tuloy si Richard, at habang patuloy ang meeting ay ito ang iniisip niya. Parang naintriga siya sa pagkatao ni Carmi. Dahil kaya panay lalaki ang kasama nito kaya hindi gaanong umiimik? Later on, he’ll find out, naisip niya.
Pagkatapos ng meeting ay lumabas na sila sa kuwarto at bumalik sa kanya-kanyang lamesa. Itinuro siya ng amo sa bagong lamesa at computer na para sa kanya. Natuwa sa galak si loko – ang pogi ng computer niya! 17-inch na LCD monitor, 3.8 GHz CPU, 512Mb memory, optical mouse, and may sarili pa siyang scanner and printer…whew! Bigla niyang nadama ulit ang kagandahan ng pagkalipat niya! Habang sinisimulan niyang kalikutin ang PC niya, may tumapik sa likod niya.
“Sir, tour ko raw po kayo sa office natin,” Si Carmi na hanggang ngayon ay hindi pa rin ngumigniti.
Tumayo siya agad sa pagkakaupo sumunod kay Carmi. Nagtungo sila sa Copy room kung saan nandoon lahat ng ibang office equiptment: ang common printer para sa rank & file staff, photocopier, FAX machine, Shredder, at plotter. May isa ring computer set doon for those who need some quick editing. Tinuro ni Carmi ang drawer ng supplies nila. Yumuko ito upang kumuha ng gamit para kay Richard. Dahil payat si Carmi, maluwag ang fit ng blouse sa kanya at madaling nakita ang bra nitong puti, halos sing-kulay ng skin niya. Pero hindi ito pinansin ni Richard, parang medyo naaawa siya or nahihiya rito.
Inabot ni Carmi ang isang compay-issued organizer, calculator, tatlong signpen na black, blue, at red, pencil, notepad, at clipboard. Parang nag-grocery siya sa dami. “Sir kaya niyo po?” Alok ni Carmi na tulungan si Richard.
“Ok lang, maraming salamat ha,” Ang mabait na tugon niya.
“Sir, kuha nalang po kayo sa kin ng A4 kasi wala pa pong supply e,” Alok ni Carmi at bumalik na sila sa opisina.
Pagdating ng tanghalian, isa-isang nagsitayuan ang mga kagrupo niya, natira na lang si Eric at Carmi. “Pre, lunch?” Alok ni Eric at tumayo na si Richard para sumama.
“Ikaw Carmi?” tanong ni Richard at kumaway lang ito.
“Hindi kumakain ng lunch yan e, kaya ang payat!” bulong ni Eric.
Malaki ang canteen ng company nila, halos 7,000 kasi ang empleyado rito. Sa pagmamasid niya, nakita niya ang mga unang nakilala. Si Arlene nasa isang grupo ng mga kababaihan na mukhang mga taga-HR lahat. Si Clyde, may kasamang dalawang lalaki at isang babae na halos ka-age nito. Si Ger nasa gitnang lamesa kasama sa grupong mukhang mga manager.
Pagkakuha ng pagkain, pumwesto sila sa isang round table na may apat pang nakaupo, tatlong lalaki at isang babae. Isa-isang pinakilala ni Eric ang mga ito.
“Si John ng Logistics, si Amy at Ronald ng Engineering, tsaka si Bob ng facilities,” Isa-isang nagsikamay ang apat. “Batchmates kami lahat dito, tapos magkakasama sa bahay. Well, except for Amy. Babae nga pala yan, maikli lang buhok,” Sabay tawanan lahat.
“San ka ba umuuwi pare?” tanong ni John.
“Sa Bicutan sir,” Sagot ni Richard.
“Layo a, balak mong mag-board? Bakante pa yung isang kama sa amin,” Alok ni John.
“Pinagiisipan ko pa nga e, medyo mahal na kasi gas tsaka toll fee,”
“Kung gusto mo sa apartment ka na lang ni Amy tumuloy, bakante rin yung isang kuwarto don, nagasawa yung dating roommate niyan e. Baka kasi ma-rape ka pa kung kay John ka sumama,” Sabay tawanan lahat at ngumarat ng pabiro rin si John.
“Lahat ba kayo mga dayo rin?” tanong ni Richard.
“Actually ako lang talagang tagalog dito e,” sagot ni Ronald. “Ako taga-Makiling lang, si Eric taga-Bulacan, si Amy sa Las Pinas, si Bob taga-Ilocos, kaya locos-locos yan e,” biro niya at tawanan muli. Mukhang ok kasama tong tropa ni Eric, isip ni Richard.
“Laro tayo mamaya?” alok ni Amy.
“Oo ba, pre nagba-badminton ka ba?” tanong ni Bob.
“Minsan, pag sinisipag,” Sagot ni Richard na pasimple pa ring nakatingin kay Amy.
Si Amy ay isang cute na Sr. Engineer. Cute hindi dahil maliit siya, pero dahil maliit yung mukha niya, parang si Winona Ryder. Maputi rin ang complexion nito, hindi maintindihan kung magkahalong tisay at tsinita. Around 5’3” ang taas ang may pagka-athletic ang body. Bagay na bagay ang “Demi Moore in Ghost” hairdo niya, yung nauso nung kasikatan nung movie nila ni Patrick Swayze.
“Mahilig ka sa sports ma’am?” tanong niya kay Amy.
“Konti…hehehe,” Sabay ngiti.
“Konti, e varsity nga to sa volleyball sa school namin e, tapos ngayon baliw na baliw sa badminton, tapos founder pa ng mountaineering society dito sa company. Aktibo nga to e, duda ko minsan tumitira ng shabu to e, dadalwang isip tuloy ako kung bakit ko pa nakuhang ninang ng panganay ko!” hirit ni Ronald sabay hampas sa balikat ni Amy.
“Kaw pare, pamilyado ka na?” tanong ni Ronald.
“A, hindi pa, pero gusto ko na nga e,” sagot ni Richard.
Napansin niyang napangiti si Amy then humirit, “First time yun a, a man looking for commitment,”
Kiligan lahat ng nakaupo “UUUUUYYYYY!” na parang mga bata.