Masarap Ang Batang Lalake

Mahal kita, Mimi kaya ko nagawa ito at patawarin mo ako, wika ng binata nang manauli na ang kanilang kahinahunan. Tumingin lang sa kanya si Mimi at malang bakas na galit sa mukha nito at bagkus ay nakakintal pa roon ang kasiyahang naipalasap sa kanya ni Nands at ang inaalala ko ay si Tiboy na baka siya makahalata. Hindi. Mag-iingat tayo.

Pagkasabi niyon ay nagpaalam na si Nands sa likod-bahay ito dumaan at bago umalis, ginawaran pa ng masuyong halik si Mimi. Tulog na tulog pa rin ang panganay na anak nila ni Tiboy na katabi niya sa tulugan. May isang taong gulang pa lang ang bata. Walang kamuwang-muwang sa nagawa niyang kaimbian.

Nakahiga na muli si Mimi ay sariwa pa rin sa kanyang alaala ang namagitan sa kanila ni Nands at humanga rin siya sa sa kabilisan nito. Gayong kung kanyang titingnan ay tila di makabasag-pinggan man lang si Nands. Iyon pala nasa loob ang kulo.

Nang sumunod na gabi, muling pinanhik ni Nands ang bahay ni Mimi at wala ulit si Tiboy at bumiyahe na naman. Kaya nga malayang-malaya na naman nilang magagawa ang magpakalunod sa kaligayahan. Sabik na siyang hinihintay ni Mimi.

Handa na ito at bagong paligo at ang bango-bango at nang tabihan ito ni Nands ay ito na ang kusang yumakap at pumupog ng halik sa binata. Noon naman, hindi natulog sa pagbibiyahe si Tiboy. Sinamaan ito ng katawan at naipasiyang umuwi na lang. Natuto ang mga taksil pero hindi inilagay ni Tiboy ang batas sa kanyang mga kamay.